बसेको छु, यही एकान्तको छायाँमा,
तिमीलाई सोच्दै, ती पुराना कथाहरुको मायामा।
तिम्रो स्वर, त्यो मधुर गुञ्जन,
अझै पनि सुनिन्छ यो मुटुको कुनामा, निरन्तर।

ती तारा रातभरि तिम्रै नाममा झल्किन्छन्,
जसरी आँशु आँखाभरि, तर लुकेर बल्छन्।
तिमीले देखेका ती सपनाहरु,
मेरो मानसपटलमा अझै अडिएका छन् सधैंभर।

कतै झरी, कतै घाम झैँ क्षणिक तिमी,
तर स्मृतिमा तिमी स्थायी छौ, यहीँ।
जिन्दगीका पानाहरु पल्टाउँदा पनि,
तिमीले लेखेको हर अक्षर अमिट छ यही।

सोध्छु मनलाई, “के फेरि भेट होला?”
तर मौनता भन्छ, “स्मृतिमा नै जीवन होला।”
प्रेम त्यस्तो होइन, जुन मेटिन्छ समयले,
यो त अमर छ, छाँयाझैँ, जसले भरिन्छ भावनाले।

तिमी गयौ, तर यो मनले कहिल्यै बुझेन,
तिमी बिना पनि प्रेमको कथा कहिल्यै सकिएन।
अझै यो यात्रा तिम्रै सम्झनासँगै,
समाप्त हुनेछ शायद तिम्रै प्रतिक्षासँगै।